​

Buğday Çimi :

Buğday çimi sebzelerden çok farklı bir yapıya sahiptir. Sindirilebilmesi çok zordur. İlaveten, midemiz buğday çiminin sindirimine uygun yapıda değildir.  Gaz ve şişkinliğe neden olur. Ayrıca sıvı haline eşdeğer faydayı alabilmek için çok fazla buğday çimi yemek gerekir. Ancak ciltteki yaraların üzerine lapası konabilir, diş eti sağlığı için de ağızda çiğnenebilir. 

 

Buğday Çimi Tozu veya Tableti: Tüm meyve, sebze ve yeşillikler ne kadar çok küçük parçalara ayrılırsa  o kadar çok ve hızlı okside olurlar. Yani bozulmaya uğrayarak içeriğindeki vitaminleri, amino asitleri antioksidanları büyük ölçüde kaybederler. Kurutma işlemi ise kayıpları hızlandırıcı ek faktördür. 

​

Buğday Şırası : Klorofil içermez. Klorofil ise buğday çiminin içeriğindeki en temel madde olup hayvanların belirsiz süreler boyunca hayatta kalmasını sağlayan “çim suyu faktörü” ne sahiptir. Hem tek başına büyük faydaları hem de diğer besin öğeleriyle etkileşime girerek onları vücuda faydalı formlara dönüştürme görevi vardır. O nedenle buğday şırasının klorofil içermeyişi büyük eksikliktir.

İkinci büyük eksikliği; buğday şırası yapımında kullanılan çimlerin boyunun sadece birkaç mm olması nedeniyle buğday çimlerinin içeriğinde bulunan besin öğelerini bulundurmayışıdır. Son olarak da topraksız üretilmesi nedeniyle toprakta mevcut mineralleri bünyesine alamayışıdır.

  

Buğday Çimi Suyu : Doğal gübreli topraklarda, geleneksel tohumlar kullanılarak yetiştirilmesi ve soğuk sıkma yöntemiyle parçalanmadan sıkılması ve sıkıldıktan sonra fazla bekletmeden derin dondurulması koşuluyla en doğru seçenektir. 

-45 0C’de derin dondurma işlemine tabi tutulan buğday çimi suyu; içeriğindeki besin öğelerinin kilitlenmesi sonucu hiçbir kayba uğramadan 1 yıldan fazla bir süre saklanabilir.